วันนี้ผมมีผู้ติดตามเป็นน้องรหัสที่มหาลัยฯ ซึ่งนางก็ไปทริปอินโดฯกับผมด้วยเช่นกัน อ้อ! ลืมบอกไปว่าทริปนี้ผมอยากให้ได้กลิ่นอายของความเก่านิดๆ เลยอยากลองแต่งภาพให้เหมือนภาพจากกล้องฟิล์มนะฮะ (จริงๆมีที่บ้านตัวนึงแต่มันเก่ามาก แต่ขอไปปัดฝุ่นก่อนเอามาใช้จริงละกันนะ 555)
สถานที่แรกนางบอกอยากมา Grand Palace ซึ่งแน่นอนว่าผมเตรียมการบ้านมาดีมากจึงสามารถอธิบายได้ว่าจริงๆแล้วพระเอกของที่นี่คือ วัดพระแก้ว ซึ่งตั้งอยู่ในเขตพระราชวังนะจ๊ะ หลังอธิบายเสร็จก็ให้นางไปซื้อตั๋วค่าเข้าซะก่อน
เมื่อพวกนางเข้ามาในตัววัด เสียงร้องโหยหวนก็ออกจากปากพวกนางทันที นางบอกว่ามัน amazing! incredible! fantastic! beautiful! เว่อวัง อลังการ พระเจ้าช่วยทอดกล้วย โอ้ละแม่ (หลังๆผมเป็นคนร้องเอง)
ผมเคยมาที่นี่หลายครั้งอยู่เหมือนกัน ส่วนใหญ่คือพาเพื่อนต่างถิ่นมาเที่ยวนี่แหละ แล้วทุกครั้งที่มาผมก็จะชื่นชมภาพจิตกรรมฝาผนังให้เพื่อนๆฟัง ซึ่งส่วนตัวผมก็ยังคิดว่าจิตกรไทยเค้าเก่งกันหมดนะ เทียบได้กับจิตกรระดับโลกเลย คือลายเส้นมันอ่อนช้อยงดงาม รายละเอียดยุบยิบเต็มไปหมด ตอนผมเรียนอยู่สมัยมัธยมก็เคยวาดนะ แต่ภาพเดียวใช้เวลาเป็นวันกว่าจะเสร็จ 5555555
สถาปัตยกรรมที่นี่ก็ไม่ใช่เล่นๆนะ นี่คงเป็นเสน่ห์ของวัดไทยที่ฝรั่งชื่นชมหล่ะ
ยืนเหงาๆกัน 2 คนเหงาไหมตะเอง?
รอเธอออ วันนั้น วันนี้ ตรงนี้ วันที่เท่าไหร่ (ใครรู้จักเพลงนี่แสดงว่าอายุเยอะแล้วนะ 555555)
จริยธรรม หรือ ทุนนิยม? (เหยดดดดดดด)
เดินจนจะเป็นกล้วยตาก จากผิวสีขาวอมชมพูกลายเป็นอมเฉาก๊วยแทน เราก็ตัดสินใจพาไปเยี่ยมชมพระราชวังก่อนไปยังสถานที่ต่อไป
สถานที่ต่อไปอยู่ไม่ไกลเลยครับ นางบอกว่าอยากไปวัดโพธิ์
ระหว่างทางก็ดันมาเจอเซเว่นร้านนี้ บ่องตงว่าเกิดมาเพิ่งจะเคยเห็นเซเว่นที่ดูเกร๋ วินเทจเรียกพ่อขนาดนี้
Candid กันซักหน่อยก่อนเข้าวัด...อ่อ เกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆ Candid เป็น past tense ของ Cando นะครับ ซึ่งหมายควา......มันใช่ซะที่ไหนล้าาาา !! Candid คือภาพที่เราแอบถ่ายชาวบ้านชาวช่องเค้านั่นเอง
เดินอยู่ในวัดก็มาสะดุดกับแท่นอันนี้ คือผมไม่รู้ว่ามันตั้งมานานหรือยัง แต่ล่าสุดที่มามันยังไม่มีนะ คือเห็นแล้วยิ้มเลยอะ ดูร่วมสมัยมาก ผมอธิบายให้เพื่อนต่างชาติฟัง พวกนางขำมาก
สถานที่ต่อไปที่เราจะไปกันคือวัดอรุณครับ เราต้องนั่งเรือข้ามฟากกัน แต่น่าเสียดายที่วันนั้นวัดอรุณมีการปิดซ่อมฮะ เราเลยแอบไปเดินเล่นนิดหน่อยก่อนจะข้ามฝั่งกลับมาอีกรอบ
ต่างชาติหลายๆคนคงไม่เคยนั่งเรือข้ามฟากแบบนี้ครับ นั่งข้ามแค่ 2 ฝั่งแม่น้ำแต่เมื่อรวมกับอนุภาพของเรือและกระแสน้ำอันเกรี้ยวกราดเข้าไปก็เปรียบได้กับเครื่องเล่นในสวนสนุกดีๆนี่เอง คือถ้าดริฟต์แบบรถได้ก็คงจะได้เห็นฉากนี้บ่อยๆแถวท่าน้ำบ้านเราไปแล้ว แต่ที่น่าประทับใจที่สุดคือคนไทยครับ...พอเพื่อนผมขึ้นเรือก็วิ่งไปหาที่เกาะทันทีเพราะพวกนางพยุงตัวไม่อยู่พร้อมทั้งส่งเสียงโวยวายเป็นพักๆ.....ตัดมาที่ภาพคนไทยบนเรือ....พวกเรายืนนิ่งโดยไม่ต้องเกาะอะไรทั้งนั้น ต่อให้เรือจะโคลงเคลงขนาดไหน ต่อให้เรือจะตีลังกาได้หรือไม่ คนไทยก็ไม่หวั่นฮะ ฝรั่งบอกกับผมว่า You guys are amazing! ... ผมพูดในใจตอนนั้นว่า "งั้นเดี๋ยวจะให้เจอสัตว์ประหลาดเมืองไทยละกัน.....ตุ๊ก ตุ๊ก..... หึหึหึ"
ถึงเวลาให้พวกนางได้เจอกับ "สัตว์ประหลาดเมืองไทย" กันซะที หามาได้ซักพักก็มาเจอกับคนขับสุดเปรี้ยวคนนี้ฮะ พวกนางขอเก็บภาพความประทับใจ (ครั้งสุดท้าย) กับเจ้าของสัตว์ดุร้ายตนนี้พร้อมทั้งถามคนขับรถว่าฝีมือการขับเป็นยังไง คนขับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยแรงอาฆาตของพ่อตาว่า "I am a good driver" ผมเชื่อว่าคนไทยหลายๆคนที่เคยนั่งตุ๊กตุ๊กคงไม่เจอเหตุการณ์สุดระทึกกันเท่าไหร่ เพราะส่วนมากแล้วพวกเค้าจะแสดงพลังด้านมืดต่อหน้าชาวต่างชาติกันเยอะ ซึ่งผมลืมคิดไปว่า วันนั้น......ผม.....ต้องนั่งไปกับฝรั่งนี่นา.....
พวกเราจัดที่นั่งกันเรียบร้อยพร้อมกับหาที่ยึดเกาะเพื่อให้มั่นใจว่าเมื่อถึงปลายทางเราจะอยู่กันครบทุกคน เมื่อพร้อมผมก็ได้บอกกับคนขับว่า "พี่ พวกเราพร้อมแล้ว ออกรถได้เลลลลลลลลลลลลลล กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!".....พี่แกไม่มีความปราณีใดๆทั้งสิ้น ต่อให้มีคนไทยอยู่บนรถหรือไม่ก็ตาม แค่เอ่ยรหัสลับว่า "พร้อม" ในประโยคใดๆก็แล้วแต่ นางจะบิดคันเร่งจนความเร็วถึงจุดสูงสุดของรถที่จะทำได้ ล้อหน้าลอยขึ้นมาอย่างง่ายดายราวกับปุยนุ่น ทำมุม 60 องศากับพื้นดิน พวกเรา 4 คนแทบจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียวบนเบาะหลังเล็กๆของตุ๊กตุ๊กคันนี้ พี่คนขับโชว์ทักษะทุกอย่างที่นางได้เรียนมาจากอาจารย์บนยอดทิวเขาถนนธงชัย ทำเอาเพื่อนฝรั่งของผมถึงกับพูดออกมาด้วยน้ำตาแห่งความปลื้มปิติว่า "You said you are a good driver !!??" 5555555555
จุดหมายของเราคือ ตลาดนัดจัตุจักรครับ จากสนามหลวงใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ถ้าตัดเรื่องความน่ากลัวออกไปก็ถือว่าน่าประทับใจไม่น้อยเลยสำหรับเจ้า "สัตว์ประหลาดตุ๊กตุ๊ก"
ที่จัตุจักรค่อนข้างเก็บภาพน้อยไปหน่อยเนื่องจากมันร้อนมากกกกกก เอาเวลาส่วนใหญ่ไปเช็ดเหงื่อซะมากกว่า
พวกนางบอกว่าได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของคนไทยในด้านทักษะการต่อรองราคาอยู่ไม่น้อย และอยากจะทดสอบวิชาที่ตลาดนัดแห่งนี้ ซึ่งแน่นอนว่าผมก็ค่อนข้างจะมั่นใจในสกิลปากอยู่มากเลยทีเดียว 5555555 (จริงๆเป็นแผนของพวกนางในการซื้อของฝากกลับบ้านในราคาถูก!)
หลังจากตะลุยกรุงเทพฯมาทั้งวัน พวกนางถามผมว่ามีที่ไหนที่ดูวิวพระอาทิตย์ตกสวยๆได้บ้าง บอกตรงๆว่า ผมไม่มีความรู้เลยว่าในกรุงเทพฯจะมีวิวสวยๆให้ชมไม๊ ตอนแรกผมนึกได้แค่ Ghost Tower อันเลื่องชื่อ แต่พอพูดสรรพคุณของตึกนั้นเข้าไปพวกนางก็ขอบายทันที จนสุดท้ายผมนึกออกอยู่ที่นึง ซึ่งค่อนข้างใกล้กับถนนข้าวสาร สถานีสุดท้ายของพวกเราพอดี และผมน่าจะเป็นไกด์ที่ดีของที่นี่ได้ไม่ยากด้วย...มหาลัยฯของผมเองครับ วิวชมพระอาทิตย์ตกริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์
ตกดึกเราก็มาเดินที่ถนนข้าวสารหรือที่ผมเรียกว่า "ประเทศข้าวสาร" โดยจุดหมายของการมาครั้งนี้ พวกนางบอกอยากมาชิมการนวดแผนไทยของเราและอยากเจอกับแมงป่องทอดตัวเป็นๆ ซึ่งไม่ทันจะเดินเข้าไปยังย่านที่คนพลุกพล่าน พวกเราก็ได้เห็นแมงป่องสมใจครับ พวกเราเดินทอดน่องไปเรื่อยๆเก็บบรรยากาศยามค่ำคืนที่มีแต่ฝรั่งเดินกันยั๊วเยี๊ยะ ผมพูดคุยและแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันอย่างเมามันส์จนลืมที่จะเก็บภาพยามค่ำคืนไปซะสนิท แต่มันก็เป็นประสบการณ์ที่เยี่ยมยอดเลยนะ จะมีซักกี่ครั้งที่เราได้ใช้เวลาไปทั้งวันกับเพื่อนใหม่ที่สื่อสารกันไม่ได้จะราบรื่นมากอย่างที่คิดแต่มันกลับสนุกมากๆ เวลาค่อยๆหายไปทีละเล็กทีละน้อยและผมก็พาพวกนางไปทานผัดไทอันลือชื่อก่อนที่เราจะแยกย้ายกลับกันครับ
หลายๆสิ่งหลายๆอย่างเราอาจจะเห็นมันผ่านตาอยู่บ่อยๆ แต่ถ้าคุณลองเพ่งเล็งและใส่ใจมันดีๆ คุณอาจจะเห็นมุมมองบางอย่างที่น่าสนใจก็ได้นะ เหมือนวันนี้ที่ผมได้พาเพื่อนชาวต่างชาติมาเที่ยวในกรุงเทพฯและอาสาเป็นไกด์นำทางพวกเค้าทั้งๆที่ผมเองก็ไม่ได้มีความรู้อะไรมากมายเลย มันทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ได้มีแค่พวกเค้าที่เป็นคนแปลกหน้าของที่นี่ แม้แต่ตัวผมเองยังรู้สึกเป็นคนแปลกหน้าที่มาท่องเที่ยวเมืองที่สวยงามแบบนี้เลยครับ นี่แหละนะ Bangkok Stranger :))
ลองเป็นคนที่นำทางคน ถ้าอยากบนต้องอย่าลืมแก้ #มะกรูดคนคม
02/05/2015
No comments:
Post a Comment